جشنواره تئاتر استانی، بستری سالم برای معرفی تئاتر خاص

- تئاتر اصفهان: ضمن معرفی خودتان خلاصه ای از سوابق هنری خودتان را بیان کنید.

رامین علیزاده هستم  متولد اول اردیبهشت ۱۳۶۷ در شهرستان خمین. دارای مدرک کارشناسی مدریت صنعتی. شروع فعالیت حرفه ای من در تئاتر تهران از سال ۸۹ با یک گروه تجربی و حضور در نمایش کابوس نامه وحید رهبانی بود که با حدود ۸۰ اجرا افتتاح تماشاخانه پارین در موزه زمان را بعهده داشت.این همکاری تا سال ها ادامه پیدا کرد و در تجربه جدی بعدی در سال ۹۳ به نمایش بیداری کاذب به کارگردانی رهبانی رسید.با بیش از ۱۰۰ اجرای موفق.
در سال ۹۱ در یک فیلم بلند هنری  برای علی صلاحی نقش یک دانشجوی پزشکی روان پریش را بازی کردم و تا سال ۹۵ در فضای تئاتر پایتخت باقی ماندم.
سال ۹۶ به شهرستان آمدم و با ترکیبی از علاقه مندان به بازیگری چند شهر خمین،گلپایگان و محلات گروه هنری نقطه رو راه اندازی کردم.که هدفش در روزهای اول پیگیری شکل کاملا تجربی تئاتر بود و خیلی ویژه تر و با استفاده از modern dance  به پرورش بازیگرانی خلاق از نظر فیزیکی پرداخت.که نتیجه آن حضور در دو دوره ۲۹  و سی ام جشنواره استانی استان مرکزی در ساوه بود.
با توجه به حمایت انجمن نمایش استان اصفهان و اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان گلپایگان در سال ۹۸ بستر فعالیت گروه را تغییر دادیم و حالا در استان اصفهان در پی معرفی نمایشی کاملا تجربی بر پایه زندگی شخصی بازیگران این گروه هستیم.

- تئاتر اصفهان: نگاه شما به جشنواره اساستانی و اهمیت آن؟

اهمیت جشنواره استانی بیش از آن که فرصتی برای رشد بازیگران بسیار جوان و تازه کار ما باشد،بستری سالم برای معرفی جنسی از تئاتر است که در آن از اصول تئاتری رایج خبری نیست.تیاتری که  پیش از آن که به معرفی توان صحنه آرایی و استفاده از جملات قصار و کاربرد کلیشه ای از نور و صدا بپردازد، به جسم و روح و روان بازیگر پرداخته است.و بیش از آن که به جهان بیندیشد به درون بازیگر سفر کرده است. و شاید جشنواره امسال شاهد نمایشی باشد که مخاطبانش مشخصا به دو گروه کاملا موافق و کاملا مخالف تقسیم شوند.

- تئاتر اصفهان:  نمایش «گناه بر ضد روایت یک نویسنده» چه دغدغه را مورد بررسی قرار میدهد؟

نمایش گناه بر ضد روایت یک نویسنده همانطور که از نامش مشخص است در یک تناقض کشنده بین دو موضوع مشخص قرار دارد.نویسنده ای که نمایشی بر ضد جنگ نوشته است و این دقایق نمایش که مخاطب با آن برخورد می کند، لحظه ای ست که تکه های متعدد و کوتاه زندگی واقعی بازیگران بر ضد این روایت باعث به وجود آمدن پایانی تلخ و مبهم و متناقض می شود. و اینچنین نمایشی بر ضد داستان و کلیشه خواهیم دید.جوری که در آن ارزش بازیگری نه در تکرار یک نمایش از پیش کارگردانی شده،بلکه در حضور کامل بازیگر در لحظه است.

- تئاتر اصفهان: حرف آخر ؟

اصلی ترین عنصر هنر نمایش هربار از نگاه هنرمندان، نمایشنامه،کارگردان و یا  بازیگر بوده است. در شیوه کاری ما اما، بازیگر بعنوان اولین و مهمترین عنصر نمایش ابتدا نیاز به پالایش وگره گشایی روحی و فیزیکی خواهد داشت. ابتدا بر روی صحنه به سمت خود شدن می رود و سپس می تواند در قالب دیگری زیستن را بر روی صحنه تجربه کند. و این نمایشنامه به صورت ویژه آنها را هر بار در مقابل این گره ها قرار می دهد اما،نه به شکل قرار دادی؛بلکه به شکلی کاملا واقعی.و به گمانم این ادعا پس از تماشای نمایش قابل تایید خواهد بود.