در گفتوگو با مسئول کانون تئاتر خیابانی اصفهان مطرح شد
اسماعیل صارمی: رسالت هنرمندان تئاتر خیابانی، منفعت شغلی نیست
اسماعیل صارمی مسئول کانون تئاتر خیابانی اصفهان بر این باور است که رسالت اصلی هنرمندان در کانون تئاتر خیابانی منفعت شغلی نیست و نمایش خیابانی در استانها و مناطق آزاد بهتنهایی میتواند با یک ساختار منضبط و اصولی منجر به جریانسازی در کشور شود.
به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در خراسان رضوی، اسماعیل صرامی، مسئول کانون تئاتر خیابانی اصفهان است و در جشنواره بینالمللی تئاتر فجر و دیگر جشنوارههای بینالمللی و سراسری تئاتر کشور موفق به کسب تندیس و رتبههای برگزیده شده و چندین جشنواره تئاتر خیابانی در سطح ملی و استانی برگزار کرده است. به بهانه برگزاری نخستین نشست تخصصی کانونهای تئاتر خیابانی در کشور با این هنرمند گفتوگویی انجام دادیم.
این هنرمند در مورد اهمیت شکلگیری کانونهای تئاتر خیابانی گفت: «کانونهای تئاتر خیابانی استانهای یک دهه قبل قرار بود شکل بگیرد ولی الآن راهاندازی آن با همت شهرام نوشیر و پشتیبانی مدیرکل اداره هنرهای نمایشی به بهترین شکل در حال انجام است. ما در حوزه تئاتر خیابانی نیازمند ساختار هستیم و کانونهای تئاتر خیابانی این ساختار نظاممند را در اختیار استانها قرار میدهد تا با استفاده از خرد جمعی، هنرمندان در تمام برنامهریزیها سهیم باشند.»
او افزود: «رسالت اصلی هنرمندان در کانون تئاتر خیابانی منفعت شغلی نیست؛ اما عضویت در این کانون مسئولیت خطیری است که باید از آن سربلند بیرون بیاییم و اثبات کنیم که نمایش خیابانی در استانها و مناطق آزاد بهتنهایی میتواند با یک ساختار منضبط و اصولمند منجر به جریانسازی در کشور شود.»
صرامی ضمن تقدیر از حمایت مدیرکل انجمن هنرهای نمایشی کشور گفت: «تئاتر خیابانی همیشه در حاشیه و بخش جنبی جشنوارهها بود اما در حال حاضر با شکلگیری کانون تئاتر خیابانی به دغدغه و رسالت تبدیل شده است.»
او ادامه داد: «کانون تئاتر خیابانی نیازمند حمایت و اشتیاق در مسیر حرکت است و در ادامه مسیر فعالیت این کانونها ضرورت دارد که ارتباط مستمر و منظم اداره کل هنرهای نمایشی و کانون تئاتر خیابانی با مراکز استانها حفظ شود.»
این هنرمند اصفهانی گفت: «پایتخت باید با استانها بسیار هماهنگتر باشد تا سرپرستان کانونها در سطح شهرستانها بتوانند برای تئاتر خیابانی بجنگند و این گونه نمایشی برای مدیران استانی جدی شود؛ بسیاری از هنرمندان تئاتر خیابانی در شهرستانها به دلیل عدم توجه، دیگر در این عرصه فعالیت نمیکنند. کانون تئاتر خیابانی باید همه شهرستانها را پایکار بیاورد.»
مسئول کانون تئاتر خیابانی اصفهان در مورد نحوه فعالیت کانون تئاتر خیابانی در این استان گفت: «من در استان اصفهان طی فراخوانی نمایندگان ۲۴ شهرستان را پایکار آوردم تا در یک ساختار منسجم به خروجی مناسبی مثل جشنواره استانی تئاتر خیابانی برسیم.»
صرامی ضمن اشاره به اهمیت مناسبتهای ملی در تولید نمایش خیابانی گفت: «۲۵ آبان ۱۳۶۱ یادآور تشییع بینظیر ۳۷۰ شهید گلگونکفن عملیات محرم توسط مردم اصفهان است که روزی بینظیر در تاریخ این دیار شهیدپرور به یادگار گذاشته است و قرار است در یک روز از ۸ صبح تا ۱۲ شب در ۵۱ نقطه از استان بهصورت همزمان، نمایش خیابانی با این موضوع اجرا شود.»
او افزود: «برگزاری جشنوارههای تئاتر خیابانی در سطح استانها میتواند به مدیران ما نشان بدهد که تئاتر خیابانی زنده و پویاست و بسیاری از ناهنجاریها و معضلات اجتماعی میتواند به کمک تئاتر خیابانی حل شود و بهراحتی میتوانیم از طریق این گونه نمایشی فرهنگسازی کنیم.»
این فعال تئاتری همچنین گفت: «اگر کنار هنرمندان تئاتر خیابانی بایستیم و بودجه را پایکار بیاوریم، میتوانیم با فراهم کردن بستر مناسب، بسیاری از ارزشهای دینی و انسانی را از این طریق منتقل کنیم.»
او با مقایسه جایگاه و ساختار هنرمندان صحنهای و خیابانی، گفت: «گروههای نمایش خیابانی در استانها باید همانند گروههای تئاتر صحنه پروانه نمایش بگیرند.»
صرامی ادامه داد: «ما حتی یک آمار قابل استناد از هنرمندان تئاتر خیابانی نداریم، چون بسیاری از هنرمندان این عرصه به دلیل بیمهریها، از این هنر کنارهگیری کردند. نظمبخشی به تئاتر خیابانی در استانها میتواند ما را به یک جامعه آماری مناسب برساند تا بدانیم چند نفر در سطح کشور بهصورت تخصصی در این رشته فعالیت میکنند تا بعدازاین مرحله بتوانیم برای انتشار ارزشهای دینی و اجتماعی از طریق این هنر برنامهریزی کنیم.»
مسئول کانون تئاتر خیابانی اصفهان در پایان با بیان ویژگیهای نمایش خیابانی، در مورد نحوه گرایش خود به این گونه نمایشی گفت: «در نمایش خیابانی به دلیل ارتباط ملموس و چهرهبهچهره با تماشاگر بهراحتی میتوانیم اندیشه و تفکر خود را به مخاطب منتقل کنیم. من بعد از فارغالتحصیل شدن بهصورت اتفاقی اولین نمایش خیابانی که در محوطه تئاتر شهر تهران اجرا میشد، مواجه شدم و همین برخورد اتفاقی تاثیری عمیق بر من گذاشت؛ در واقع از این مسیر بود که به این گونه نمایشی علاقهمند شدم و همچنان هم عشق و علاقه و دغدغه من باقی مانده است.»