در حال بارگذاری ...
...

گفت و گو با موسس گروه نمایشی کاوش و کارگردان نمایش «بیداری به وقت خون»:

تئاتر نجیب‌زاده‌ایست که در سکوت و آرامش به مسیر خود ادامه داده‌است

در طول زمان ثابت‌شده است که حتى با از رونق افتادن سینما و تلویزیون، مردم همچنان تئاتر را دوست دارند؛ چون تئاتر اصیل است؛ تئاتر نجیب‌زاده ایست که همیشه در سکوت و آرامش راه خود را حدود ٢٥٠٠ سال تا امروز طى کرده است. چیزى جلودار این سیر چند هزارساله نیست جنگ باشد یا کرونا و بیمارى و موانع دیگر؛ تئاتر همچنان ارتباطش را با مخاطب از دست نداده است. 

به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در اصفهان، از  گروه نمایشی کاوش به سرپرستی احسان جانمی میتوان به‌عنوان یکی از فعال‌ترین و موفق‌ترین گروه‌های نمایشی استان اصفهان  نام برد. اجراهای مستمر و حضور در جشنواره‌های کشوری گواهی است بر این ادعا. یک‌صد و یازدهمین  اثر گروه نمایشی کاوش  به نام «بیداری به‌وقت خون» همزمان با هفته هنر اصفهان هم‌اکنون در اصفهان در حال اجرا است.  این نمایش پیش‌ از این در سی و دومین جشنواره تئاتر استان اصفهان به‌عنوان اثر برگزیده موفق به دریافت جایزه در هفت بخش شده بود،  در هفدهمین جشنواره تئاتر مقاومت نیز با دریافت شش جایزه به‌عنوان اثر برگزیده و در سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر با  کاندیداتوری در دو بخش  نیز حضور داشته است.

اجرای دوباره این اثر و کسب موفقیت‌های پی‌درپی بهانه‌ای شد تا با احسان جانمی به گفت‌وگو بنشینیم که در ادامه می‌خوانید:

 

نمایش «بیدارى به‌وقت خون»، به بررسى برهه‌ای خاص از تاریخ شهر اصفهان می‌پردازد آیا به‌زعم شما این اثر یک اثر فرهنگ مردم محسوب می‌شود و لزوم اجراى آثار فرهنگ مردم با مضمون داستان‌های بومى تا چه حد در تئاتر حس می‌شود؟

به نظر من نمایش بیدارى به‌وقت خون یک نمایش با مضمون بومى نیست! هرچند این نمایش در بطن زندگى مردم اصفهان روایت می‌شود و درباره زاینده‌رود است اما نباید این مسئله‌ی مهم را از خاطر برد که همیشه مهم‌ترین و اثرگذارترین نمایشنامه‌های جهان با مضامین به نظر بومى یا مربوط به واقعه‌ای خاص، بسترى مناسب براى حرف‌های جهانى و همه‌شمول هستند. من در این نمایش با در نظر گرفتن بوم اصفهان و با دستاویز کردن برهه‌ی جنگ جهانى و اشغال شهر اصفهان  توسط قواى روس و انگلیس، در حقیقت سعى در پرداختن به هدف اصلى، یعنى وجوه روان‌شناختی و جامعه‌شناسی مردم اصفهان داشتم که بخشى از کل ملت ایران هستند؛ اینکه ملت ایران چه واکنشى در برابر ظلم و ستم و استعمار  داشته‌اند. همچنین باید توجه داشت مسئله‌ی زاینده‌رود امروز دیگر یک مسئله‌ی ملى ست و به اصفهان محدود نمی‌شود؛ خوزستان، چهارمحال بختیارى، یزد و به‌طورکلی فلات مرکزى ایران را دربرمی گیرد‌؛ همه‌ی این مسائل، بیدارى به‌وقت خون را به نمایشى جذاب براى همه مردم ایران تبدیل کرده. این نمایش در شهرهای مختلف ایران با استقبال مخاطبین تئاتر مواجه شد.

 

طى سال‌های اخیر نمایش «بیدارى به‌وقت خون موفق» به کسب چندین عنوان و جایزه در جشنواره‌های فجر و مقاومت شد؛ ازچه شیوه‌های اجرایى در این اثر نمایشى استفاده‌شده است؟

در ساخت این اثر تلاش بر استفاده یک فیوژن و درواقع تلفیق سبک‌ها داشتم؛ استفاده هم‌زمان از نمایش ایرانى به همراه فن‌هایی نظیر تئاتر اپیک آلمان به‌ویژه در بخش طراحى صحنه، آشنایی‌زدایی‌ها و بیگانه سازی‌های پی‌درپی سبب بسترسازی مناسب جهت رساندن مضمون اصلى اثر شدنددرواقع با کمک طراحى صحنه و همچنین استفاده از المان و نشانه، گردآورى  صحنه‌های گوناگون با حوادث و مکان‌های مختلف در طول زمان اجراى اثر میسر گردیده و البته طراحى نور هم سبب ایجاد یک هارمونى و هماهنگى در طول نمایش شده است.

 

«بیدارى به‌وقت خون» صد و یازدهمین اثر نمایشى گروه کاوش است، نحوه‌ی تعامل شما با گروهتان چگونه است که سالهاست مانند یک خانواده کنار یکدیگر هستید؟

گروه کاوش از سال ٨٠ فعالیت خود را در اصفهان آغاز کرده است، بعد از حدود پنج سال پس از آغاز فعالیت خود درزمینهٔ ى هنرهاى نمایشى این گروه را تأسیس کردم و این گروه محل بازى و هنرنمایی بازیگران بزرگى در اصفهان بود. بسیار بازیگرانى بودند که در این سال‌ها همچنان همراه گروه هستند و بازیگرانى که به گروه‌های دیگرى رفتند. گروه کاوش در حال حاضر یکى از بزرگ‌ترین گروه‌های اجرایى در کشور است حدود ٨٠ عضو پیوسته و ١٥ عضو دائم که اعضاى اصلى گروه هستند. خوشحالم که در طى این سال‌ها گروه و کارگردان مانند یک خانواده حرف مرا می‌فهمند و کاملاً با قلق بازى و زیست هنرى آن‌ها آشنا هستم؛ در کاوش هدف اصلى کار کردن براى لذت بردن از خود تئاتر است. در این روزگار که تئاتر رقباى بسیارى دارد و اصلی‌ترین رقیب هم فضاى مجازى ست، در طول زمان ثابت‌شده است که حتى با از رونق افتادن سینما و تلویزیون، مردم همچنان تئاتر را دوست دارند؛ چون تئاتر اصیل است؛ تئاتر نجیب‌زاده ایست که همیشه در سکوت و آرامش راه خود را حدود ٢٥٠٠ سال است که طى کرده است. چیزى جلودار این سیر چند هزارساله نیست حال آن عامل، جنگ باشد یا کرونا و بیمارى و موانع دیگر؛ تئاتر همچنان ارتباطش را با مخاطب از دست نداده ستدر حال حاضر کاوش یک گروه ریشه‌دار با مخاطبین بسیار است و من به‌عنوان یکى از اهالى تئاتر در اصفهان وظیفه خود می‌دانم تا همیشه براى دوستداران تئاتر نمایش‌های درخور، دغدغه مند و باکیفیت تولید کنم. به لطف خدا تا اینجا با کمک دوستان و همراهانم موفق بوده‌ام.

 

بازیگران و سایر عواملی که در این اثر با شما همکاری کردند چه کسانی بودند؟

در این نمایش در بخش گریم از جناب آقای صادقى و گروهش استفاده کردیم. در طراحى لباس خانم شفق کاظمى ما را یارى کردند و در موسیقى محمد نادرى و گروهش ما را همراهى کردند. جناب آقاى رسول هنرمند و سرکار خانم مائده وحید، خانم الهام رضایى و خانم رزیتا کروندى و آقاى امین پناهى، آقاى محسن احمدى نیک، آقاى حسین نصر اصفهانی و آقاى محمدجواد پاک‌نژاد و آقاى مهدى هادیان و تعداد دیگرى از بازیگران به ایفاى نقش پرداختند. طراحى نور و صحنه اثر را شخصاً بر عهده داشتم همچنین دستیاران من، صفیه اشجع و محمدحسین سلطانى همچنین سید محمدرضا نیلی پور به‌عنوان مدیر تولید. مهنوش امیری، سحر سلیمیان به‌عنوان منشی صحنه. محمد خسروی به‌عنوان مدیر صحنه، مهدی ‌صادقی به‌عنوان طراح گریم، نرگس بسحاق و مرتضی صادقی مجری گریم علی نوروزی به‌عنوان طراح تیزر سایر عوامل این نمایش هستند؛ و بقیه عواملى که ما را در ساخت نمایش همراهى کردندباید اذعان داشت دفتر تخصصى هنرهای نمایشى سازمان فرهنگى شهردارى اصفهان براى بازتولید این اثر نمایشى به مناسبت هفته‌ی فرهنگى اصفهان کمک‌های شایانى داشتند.

 

حرف آخر؟

تئاتر هیچ‌وقت تعطیل نمی‌شود، همان‌طور که ٢٥٠٠ سال ادامه داشت و بعد از ما هم ادامه خواهد داشت حتى با غلبه‌ی فضاى مجازى و رسانه‌های دیگر.